استراتژی‌های دولت الکترونیک در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه
این واقعیت که بیشتر دولت‌ها در طراحی و پیاده‌سازی دولت الکترونیک سرمایه‌گذاری زیادی می‌کنند، باعث شده دولت الکترونیک به یک حوزه تحقیقاتی در زمینه سیستم‌های اطلاعاتی تبدیل شود. استراتژی‌های دولت الکترونیک که تاکنون منتشر شده، غالباً بر اساس تجربیات موفق کشورهای توسعه‌یافته هستند. اما این استراتژی‌ها ممکن است، به دلیل تفاوت‌هایی که کشورهای توسعه یافته و کشورهای درحال توسعه دارند، به طور مستقیم در کشورهای در حال توسعه قابل اجرا نباشند. در ادامه به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم.
دولت الکترونیک کشورهای توسعه یافته در برابر کشورهای در حال توسعه
توسعه و اجرای دولت هوشمند یکی از اولویت‌های اصلی دستور کار کشورهای مختلف است. با وجود آنکه فناوری‌های دولت الکترونیک می‌توانند زندگی ۸۰ درصد از جمعیت جهان در کشورهای در حال توسعه را بهبود بخشند، اما کشورهای توسعه‌یافته مثل امریکا، کانادا، بریتانیا و … از پیشگامان توسعه دولت الکترونیک هستند و اکثر دستاوردهای اولیه را به دست آورده اند. در واقع به زبان ساده تر می توان گفت، فاصله بین کشورهای توسعه‌یافته و کشورهای در حال توسعه در بهره مندی از زیرساخت‌ها و شیوه‌ها و همچنین استفاده از اینترنت در سال‌های اخیر بیشتر شده است.
در کشورهای در حال توسعه، علاوه بر فقدان سرمایه کافی برای ایجاد زیرساخت‌های اطلاعاتی ملی، که دولت الکترونیک بر آن استوار است، از دانش و مهارت کافی نیز برای توسعه راهکارهای مناسب و اثربخش برای تأسیس و توسعه دولت الکترونیک برخوردار نیستند. با وجود پیشرفت‌های چشمگیری که در کشورهای توسعه‌یافته در زمینه پیاده‌سازی دولت الکترونیک صورت گرفته است، کشورهای در حال توسعه راه درازی را برای جبران زمان ازدست رفته پیش رو دارند. در جدول زیر تفاوت میان کشورهای توسعه‌یافته و کشورهای در حال توسعه در بعدهای مختلف به اختصار بیان شده است.
| کشورهای توسعه‌یافته | کشورهای درحال توسعه | |
| تاریخ و فرهنگ | • رشد اقتصادی با سرعت ثابت، افزایش بهره‌وری | • اقتصاد در حال رشد، بدون افزایش بهره وری |
| کارکنان فنی | •دارای کارکنان با سابقه، نیاز به افزایش توانایی های فنی و استخدام متخصصان جوان تر • دارای توانایی های برون سپاری و منابع مالی برای برون سپاری. کارکنان فعلی قادر خواهند بود الزامات توسعه را تعریف کنند | • منابع انسانی متخصص ندارد یا بسیار محدود است. • توانایی برون سپاری محلی ندارد و بندرت توانایی مالی برون سپاری را دارد. کارکنان فعلی ممکن است قادر به تعریف الزامات خاص نباشند |
| شهروندان | •دسترسی به اینترنت بالا و سواد رایانه ای؛ دارای امنیت و مسائل حریم خصوصی • مشارکت فعال تر در روند سیاستگذاری دولت | • اعتماد کم شهروندان به خدمات انلاین |
| مقامات دولتی | • سواد رایانه ای مناسب و تخصیص منابع؛ بسیاری از انها دولت الکترونیکی را در اولویت بالا قرار می دهند | • سواد رایانه ای کم و تخصیص منابع پایین؛ بسیاری از آنها دولت الکترونیکی را به دلیل عدم دانش ناکافی در اولویت بالا قرار نمی دهند |
با توجه به مطالعات صورت گرفته می‌توان گفت که دولت الکترونیک دیگر فقط یک ایده جدید نیست و همه کشورهای توسعه‌یافته و حتی کشورهای در حال توسعه، گام‌های موفقی را به سوی این هدف بلند مدت برداشته‌اند. امروزه شهروندان انتظار دارند که کلیه خدمات و سرویس‌های دولتی با حداقل هزینه، حداکثر سرعت و حداقل زمان در اختیار آنها قرار گیرد، لذا این امر بسیار حائز اهمیت است که دولت این توانایی را داشته باشد که بهترین خدمات را در کمترین زمان و با بهترین راندمان در اختیار اقشار مختلف جامعه قرار دهد.
با توجه به اهدافی که برای دولت الکترونیک مورد نظر است، کشورها فقط در صورتی در پیاده‌سازی مطلوب آن موفق می‌شوند که سیستم‌های داخلی بخش دولتی، داده‌ها و اطلاعات با یکدیگر هماهنگ باشند برای تحقق این هدف، دولت تصمیم گرفت تا سامانه‌ای ایجاد کند که مرکز ارائه انواع مختلف خدمات باشد. در نتیجه، پنجره ملی خدمات دولت هوشمند تأسیس گردید و مرجع دسترسی مردم به خدمات دستگاه‌های مختلف شد.
در بخش اخبار و مقالات مقالات متنوعی با موضوع دولت الکترونیک وجود دارد. در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر می توانید به این بخش مراجعه نمایید.
دیدگاهتان را بنویسید