درباره اقتصاد APIها

یک واسط برنامه نویسی کاربردی یا API(Application Programming Interface) مجموعه‌ای از توابع و پروتکل‌ها برای ایجاد ارتباط بین برنامه‌های نرم‌افزاری است.

APIها معمولا برای ارائه داده‌ها و سرویس‌ها به سایر برنامه‌ها ایجاد می‌شوند و این امکان را فراهم می کنند تا برنامه کاربردی(Application)، به بخش های مختلفی تقسیم شده که لزوما نیازی به از نو نوشتن تمامی این بخش ها نیست و به نوعی می توان گفت که API یک بستر برونسپاری نرم افزار است. برای مثال زمانی که برنامه گرفتن آنلاین تاکسی را اجرا می‌کنید و موقعیت فعلی شما بر روی یک نقشه نمایش داده می‌شود، این قابلیت نتیجه فراخوانی یک API از یک شرکت سرویس دهنده نقشه است. زمانی که به مقصد می‌رسید و می‌خواهید هزینه سفر را پرداخت کنید، یک API دیگر از یک شرکت سرویس دهنده خدمات پرداخت آنلاین فراخوانی می‌شود.

گفتگوی باز درباره اقتصاد APIها

یک API را نمی توان لمس کرد، اما APIها قدرت محرکه اقتصاد نرم افزار محور بوده و تبدیل به استانداردی جهت تبادل داده و ساخت تجربیات هوشمند و مستقل از کانال برای مشتری شده‌اند. در واقع APIها ارائه راهکارهای باکیفیت‌تر، سریع‌تر و ساده‌تری را برای عرضه‌کنندگان برنامه‌های کاربردی ایجاد می کنند.

APP ها اتصالات دنیای دیجیتال هستند: آن‌ها سیستم‌های یکپارچه را می‌شکنند و با فعال سازی امکان تبادل داده‌ها و منطق بین برنامه‌های نرم‌افزاری مستقل، اتصال ایجاد می‌کنند. همانطور که یک رابط کاربری(UI) امکان استفاده از منطق نرم افزار و ایجاد تعامل با کاربرانسانی را فراهم می کند، رابط برنامه‌نویسی کاربردی (API) امکان تعامل با دیگر نرم‌افزارهای کاربردی را فراهم می‌کند.

---

یک API در پشت صحنه کار می‌کند تا داده و عملیات لازم برای استفاده برنامه کاربردی را فراهم سازد. در واقع APIها دارایی‌های دیجیتالی یک سازمان را در دسترس برنامه‌های کاربردی قرار می‌دهند تا مشتریان بتوانند بر اساس یک مدل کسب‌وکار، با آن‌ها تعامل داشته باشند. میتوان یک فضای اقتصادی را در نظر گرفت که در آن، ابزار انتقال ارزش، API باشد.

بدین معنا که خدمات و داده ها میان کسب وکارها از طریق APIها تبادل میشوند و به نوعی، APIها ابزاری برای ارتباط میان کسب وکارها هستند. هر کسب وکار میتواند از طریق API خدمات خود را به دیگران عرضه کرده و از دیگران خدمت بگیرد. این اشتراک داده ها و دادوستد خدمات، کسب وکارها را در اکوسیستمی یکپارچه گرد هم آورده و منافع آنها را به یکدیگر پیوند میزند. بدین ترتیب، API مفهومی متفاوت به زنجیره ی ارزش میبخشد.

در این مفهوم، کسب وکارها به جای آنکه کالا را دست به دست کنند، اطلاعات را از یکدیگر دریافت کرده و پس از پردازش در اختیار کسب وکارهای دیگر و مصرف کنندگان قرار میدهند. بستر »جابه جایی ارزش» در این زنجیره، همان API است.

1. APIهای داخلی/خصوصی: این APIها میان سامانه های داخلی سازمان تعریف و استفاده می شوند.
2. APIهای همکار: این APIها توسط شبکه همکاران معتمد سازمان (سازمانهای همکار، مشتری و…) استفاده میشوند
3. APIهای عمومی/باز: این APIها توسط تمام توسعه دهندگان قابل استفاده هستند.

سازمانها در طول دوره بلوغ خود در استفاده از APIها معمولا روند فوق را طی میکنند؛ بدین معنا که در ابتدا میکوشند سامانه های خود را مبتنی بر API طراحی کنند، سپس APIهایی را در اختیار شبکه همکاران خود قرار میدهند و سپس APIهای خود را به صورت عمومی منتشر میکنند. دلیل این امر، این است که توسعه زیرساخت API ، نیازمند تخصص، تجربه و زیرساخت فنی است و مرتفع شدن این نیازمندی ها، نیازمند زمان می باشد.

از خصوصی تا عمومی: انواع APIها از دیدگاه کسب و کار

---

در سال‌های اخیر، کسب‌وکارها و دولت‌ها از APIهای باز استقبال زیادی کردند تا با استفاده از داده های خود که دارایی های ارزشمند هر سازمان یا کسب و کاری محسوب می شود، جریان‌های درآمدی جدیدی تولید کنند. این روند یکی از عوامل توسعه به اصطلاح اقتصاد API بوده است.

اقتصاد API به مبادله ارزش (Value) بین مصرف‌کنندگان و تولید‌کنندگان، از طریق API، اشاره دارد.

در واقع می‌توان اقتصاد API را تبدیل مجموعه‌ای از داده‌ها و قابلیت‌های جدا از هم به سرویس‌ها و سپس در دسترس قرار دادن آن‌ها برای انواع مصرف‌کنندگان مختلف از طریق API روی بستر‌هایی مانند اینترنت، تعریف کرد. هدف اصلی آن، پاسخ به این سوال است که چگونه شرکت‌ها می‌توانند با همکاری یکدیگر ارزش بیشتر را نسبت به حالتی که مستقل از هم کار می‌کنند، به وجود آورند.

در صورت تمایل میتوانید مقاله API های دولتی چگونه کار میکنند را مطالعه نمایید.